អនាតុរភាព

សំ. បា. (ន.) (អនាតុរ < អន៑ “មិន, ពុំ, ឥត” + អាតុរ “ជំងឺ” + ភាវ) ភាវៈឥតជំងឺ, ដំណើរមិនឈឺចាប់, សុខសប្បាយ, ស្រួលខ្លួន, ជាខ្លួន: នៅជាមួយគ្នាដោយអនាតុរភាព ។ វេវ. អនាមយភាព ។ ព. ផ្ទ. អាតុរភាព, អាមយភាព ។