សំ. បា. (
ន.) ការប្រកប; ការផ្សំ; ការរួបរួម; ការទាក់ទងជាមួយ; ការនៅរួមគ្នា; ការពាក់ព័ន្ធ; សមាគមដ៏ស្និទ្ធជិត ។
ព. វ. អក្សរតម្រួតគ្នា, ដូចជា ក្ក, ក្ខ, គ្គ, គ្ឃ; ច្ច, ច្ឆ, ជ្ជ, ជ្ឈ, ញ្ញ ជាដើម (ហៅ អក្សរសំយោគ) ។ សំយោគវិធាន,–ពិធាន ឬ–វិធី (ស័ង-យោគៈ–) បែបតម្រួតអក្សរ ។ សូត្រសំយោគ សូត្រសង្កត់អក្សរតួដើមដែលមានអក្សរតម្រួតនៅខាងចុងឲ្យធ្ងន់, ដូចជា តស្ស (ត័ស-សៈ) ។
Chuon Nath