វិទេស

Noun foreign country, different country

បា. សំ. (ន.) (វិទេឝ) ប្រទេសដទៃ, ប្រទេសផ្សេង, ដែនផ្សេងគ្នា, បរទេស ។ វិទេសគមន៍ (–សៈគំ) ដំណើរទៅកាន់ប្រទេសដទៃ ។ វិទេសជៈ ឬ វិទេសជាត ដែលកើតក្នុងប្រទេសផ្សេងគ្នា ។ វិទេសប្បវេណី (–ស័ប-ប៉ៈវេណី) ទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រទេសផ្សេងគ្នា ។ វិទេសភណ្ឌ (–សៈភ័ន) របស់ដែលមកពីបរទស, របស់មកពីប្រទេសដទៃ ។ វិទេសវាស ការនៅក្នុងប្រទេសផ្សេង ។ វិទេសាគមន៍ (–គំ; បា. < វិទេស + អាគមន “ដំណើរមក”) ដំណើរមកអំពីប្រទេសដទៃ ។ វិទេសុបាយ ឬ វិទេសូបាយ (បា. < វិទេស + ឧបាយ) ឧបាយរបស់ប្រទេសដទៃ; ឧបាយសម្រាប់រក្សាប្រទេសរាល់ខ្លួន ។ល។