លំពើន

Verb to slip away, sneak off, run away (esp. in the face of trouble)

ព. បុ.(កិ.) គេចវេះ ឬចៀសវាងលាក់ខ្លួនក្នុងវេលាដែលមានភ័យស្លុតស្លន់ : លំពើនចូលព្រៃព្រោះភ័យដេញ ។ (មានប្រើខ្លះតែក្នុងពាក្យកាព្យបុរាណ) : អ្នកណាហ៊ានផ្គើន កុំតែលំពើន ជ្រកពួនក្នុងព្រៃ កុំអីលិចលង់ ព្រោះភ័យចង្រៃ ដប់យប់ដប់ថ្ងៃ ទើបបានវិលវិញ ។