ភ្នក់

Noun banked / covered fire; bonfire, camp fire; mound of earth or leaves put over a fire to create clouds of smoke and drive insects away

(ន.) គំនរឧសឬសម្រាម ដែលដុតឲ្យឆេះងំរង្គំយូរដោយសង្កត់នឹងអង្កាមឬកម្ទេច, ស្មៅ, ចំណាំងជាដើម ដែលស្រស់ ឬដែលលាយដោយដី ដើម្បីឲ្យហុយផ្សែងកម្ចាត់មូសជាដើម : បង្ហុយភ្នក់, ភ្នក់ភ្លើង ឬ ភ្លើងភ្នក់ ។