អហិ

Noun snake

សំ. បា. (ន.) ពស់ ។ អហិតុណ្ឌិក ហ្មពស់ (អ្នកចាប់ពស់) , អាលម្ពាយ ។ អហិទដ្ឋ (–ទ័ត) ដែលត្រូវឬប្រទះពស់ចឹក : មនុស្សអហិទដ្ឋ; បើស្ត្រីឬមនុស្សច្រើននាក់ជា អហិទដ្ឋា (សម្រាប់ប្រើក្នុងពាក្យកាព្យ) ។ អហិពិស ពិសពស់, អាសីពិស ។ អហិភ័យ ភ័យអំពីពស់, ការខ្លាចពស់ ។ អហិមន្ត ឬ–មន្រ្ត អាគមសម្រាប់ស្តោះផ្លុំបន្សាបពិសពស់ឬមន្តសម្រាប់សូត្រសែកចាប់ពស់ ។ អហិវាតរោគ ឬ អហិវាតករោគ (–តៈរោក ឬ –តៈកៈរោក) រោគកើតអំពីខ្យល់មានពិសដូចជាពិសពស់ គឺជំងឺខ្យល់ដែលបណ្តាលឲ្យចុះផងក្អួតផង (ហៅកាត់ខ្លីត្រឹមតែ អហិវាត ឬ រោគអហិវាត, ជំងឺអហិវាត ក៏បាន; ពាក្យធម្មតាច្រើនហៅ អាសន្នរោគ ឬ ជំងឺខ្យល់, ជំងឺខ្យល់ព្យុះ; ព. ព. ហៅ ជំងឺចុះក្អួត ឬ ជំងឺលោកិយ, ជំងឺរំបល់ ប៉ុន្តែពុំគួរប្រើឡើយ) ។ល។