បា. សំ.(
គុ.) (អវិជ្ញ) ដែលមិនមានការដឹង; ល្ងង់, ខ្លៅ : មនុស្សអវិញ្ញូ ។
ន. អ្នកល្ងង់, អ្នកខ្លៅ ។
ព. ផ្ទ. វិញ្ញូ ។ អវិញ្ញូជន (
បា. អវិញ្ញុ–) ជនល្ងង់, ជនខ្លៅ (
ព. ផ្ទ. វិញ្ញូជន) ។ អវិញ្ញូភាព (
បា. អវិញ្ញុភាវ) ភាពនៃអវិញ្ញូ; ភាវៈនៃកូនក្មេងតូចពុំទាន់ដឹងក្តី (
ព. ផ្ទ. វិញ្ញូភាព) ។ល។
Chuon Nath