អព្យយីភាព

Noun compound noun

បា. សំ. (ន.) (–ភាវ; អវ្យយីភាវ) ឈ្មោះសមាសឬសមាសនាមក្នុងភាសាបាលីនិងសំស្រ្កឹតដែលកំណត់ដោយមានឧបសគ្គនិបាតរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើម ហើយប្រើជានបុំសកលិង្គឯកវចនៈ (ព. វ. បា. សំ. ។ ម. ព. អព្យយៈ ផង) ។