អន្តសយ្យា

សំ. បា. (ន.) (–ឝយ្យា; –សេយ្យា) ការដេកក្នុងកាលជាទីបំផុត (ការដេកស្លាប់, ការដេកស្លាប់លើផែនដី) ; ទីដីបញ្ចុះសព, ដីកប់ខ្មោច ។ (ព. កា.) : អន្តសេយ្យា ឥតមានសត្វណា គេចចៀសវាងបាន ដល់កាលកំណត់ មច្ចុរុញច្រាន ឲ្យសត្វផងបាន ដូចៗជាគ្នា ។ រីកម្មនិងផល ពុំដែលខានផ្តល់ ទុក្ខសុខកាចជា ឲ្យឃើញចាក់ស្តែង ជិតពេលមរណា ព្រះពុទ្ធប្រាប់ថា ឃើញតាមផ្លូវចិត្ត ។ ឃើញតែម្នាក់ឯង ពុំអាចនឹងថ្លែង ប្រាប់អ្នកនៅជិត បន្ទាប់ពីនោះ ទើបអស់ជីវិត កម្មណានៅជិត ទៅតាមកម្មនោះ ។ ព. ពុ. ។