អនេកត្ថសំខ្យា

បា. (ន.) សំខ្យាសព្ទប្រាប់សេចក្ដីថា “ច្រើន” គឺ សត, សហស្ស កុំប្រែថា “រយ, ពាន់” ឲ្យប្រែថា “ច្រើន” ឬថា “អនេក” វិញ, ដូចជា សតបទី, សហស្សបទី “សត្វមានជើងច្រើន” គឺម្រើមព្រះ, ក្អែប; សតតេជះ “មានតេជះច្រើន”, សហស្សរំសី “មានរស្មីច្រើន” (ព្រះអាទិត្យ) ; សតបុញ្ញលក្ខណៈ “មានលក្ខណៈនៃបុណ្យច្រើន” (ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ) ; សហស្សនេត្ត “មានបញ្ញាចក្ខុច្រើន” គឺអាចដឹងនូវហេតុដ៏ច្រើន ក្នុងការគិតមួយរំពេចក៏អាចឃើញភ្លាមៗ (ព្រះឥន្រ្ទ) : សហស្សធនុ ឬ សហស្សធ្នូ “ធ្នូមានទម្ងន់ច្រើន” ឬក៏ សហស្សត្ថាមធ្នូ “ធ្នូធ្ងន់ច្រើន បើលុះតែកម្លាំងមនុស្សច្រើននាក់ទើបអាចលើករួចឬយឹតបាញ់បាន” ។ លក្ខ កុំឲ្យប្រែថា “គ្រឿងចំណាំ, គ្រឿកំណត់” ឲ្យប្រែថា “សែន, មួយសែន”, ដូចជា លក្ខសំវច្ឆរៈ “មួយសែនឆ្នាំ”, លក្ខកប្ប ឬ លក្សកល្ប “មួយសែនកប្ប, មួយសែនកល្ប៍” ។ល។