ស្វាធីន

Noun self-control, self-mastering; person who can make his / her own decision; self-controlled

សំ. បា. (គុ. ឬ ន.) (< ស្វ “ខ្លួនឯង” + អធីន “ដែលតាមអំពើចិត្ត; ដែលស្តិតនៅក្នុងអំណាច; ការស្ថិតនៅក្នុងអំណាច”; សាធីន < ស + អធិន) ដែលប្រព្រឹត្តតាមទំនើងចិត្តខ្លួនបាន, ដែលស្រេចតែនឹងខ្លួនឯង; អ្នកដែលជាអធិបតីលើខ្លួនឯង (អត្តាធីន) : មនុស្សស្វាធីន ។