សមន្ធការ

សំ. បា. (ន.) (< សំ. “ខ្លាំង, ណាស់; ...” + អន្ធ “ខ្វាក់” + ការ “អ្នកធ្វើ; ដែលធ្វើ”) ភាពឬសភាពដែលធ្វើឲ្យងងឹតសូន្យដូចជាខ្វាក់, ដំណើរងងឹតសូន្យឈឹង : នៅក្នុងសមន្ធការ ។ (ព. កា.) : សមន្ធការ ជាអន្ធពាល ប្រដូចនឹងខ្វាក់ ងងឹតសូន្យសុង វិងស៊ុងទើសទាក់ លុះតែមានអ្នក- នាំផ្លូវទើបកើត ។