បា.(
គុ.) (< វិ “វិសេស, ប្លែក” + ឧប “ចូលជិត; ស៊ប់” + សន្ត “ស្ងប់; រម្ងាប់”) ដែលស្ងប់ប្លែក; ដែលរម្ងាប់; ដែលជើយ; សាន្តត្រាណ ។ វូបសន្តចិត្ត (–ប៉ៈសន់-តៈ–) ចិត្តស្ងប់, ចិត្តមិនជ្រួលច្រាល់ ។ វូបសន្តដ្ឋាន (–ប៉ៈសន់-ត័ត-ឋាន) ទីស្ងប់, កន្លែងសាន្តត្រាណឬសុខស្រួល ។ល។
Chuon Nath
