របេះ

Adjective to be chipped; to crumble; to slip off / out of; to become detached, come apart adv (sit) on the edge

(កិ.) រលេះចេញ, របូតចេញដូចគេចាប់បេះ : ឆ្នាំងដីរបេះមាត់ ។ របេះដៃរបូតដៃចេញពីចំណាប់ ។ ព. ប្រ. រសាយដៃ; ទាល់គំនិត ។ របេះរបោច ឬ របោចរបេះ របេះដូចគេចាប់បោច, របោចរបូតចេញ ។ ព. ទ. បុ. ចេះរបេះក្បាច់ មានចំណេះតែមារយាទមិនល្អឬប្រហែលធ្វេសមិនប្រយ័ត្ន ធ្វើឲ្យភ្លាត់ខូចការខូចប្រយោជន៍ ។