បា.(
គុ.) (បរោ ឬ បរេ) ដទៃ, ទីទៃ, ដែលប្រព្រឹត្តទៅឆ្វេងក្រៅធម៌ ក្រៅច្បាប់; ដែលគម្រក់ចោលម្សៀត : មនុស្សបរោ, របស់បរោ ។ បរេបរោ ឬ បរែបរោ (ប៉ៈរ៉េប៉ៈរ៉ោ ឬ ប៉ៈរ៉ែ–)
គុ. ឬ
កិ. វិ. ដែលខ្ជីខ្ជា; គំរោះឬទ្រគោះបោះបោក : សម្ដីបរេបរោ; និយាយបរែបរោតាមតែរួចពីមាត់ ។
Chuon Nath
