ឧម្មត្តក

បា. សំ. (ន.) (ឧម្មត្ត ឬ ឧម្មត្តក; ឧន្មត្ត ឬ ឧន្មត្តក) ឆ្កួត : មនុស្សឧម្មត្តក : (ព. គ. ថា មនុស្សវិកលចរិត ឬមនុស្សខូចចរិត) ។ ព. កា. ប្រើជា ឧម្មត្តកោ ក៏បាន; ស្ត្រីជា ឧម្មត្តិកា ។ ឧម្មត្តកភាព ភាវៈឬភាពជាឧម្មត្តកៈ, ភាពវិកលចរិត : គ្នាប្រព្រឹត្តល្មើសដោយឧម្មត្តកភាពទេ កុំចាប់ទោសកំហុសគ្នា ។ ឧម្មត្តក –សព្ទនេះ គេអាចប្រើរៀងពីខាងចុងសព្ទដទៃជាបទសន្ធិផ្សំជាសមាសនាមក៏បាន តាមគួរដល់ការប្រកបប្រើ, ដូចជា កាមុម្មត្តកៈ ឆ្កួតកាម; ចិត្តុម្មត្តកៈ ឆ្កួតចិត្ត; ទិដ្ឋុម្មត្តកៈ ឆ្កួតទិដ្ឋិ; បិតុម្មត្តកៈ ឆ្កួតប្រមាត់; យក្ខុម្មត្តកៈ ឬបិសាចុម្មត្តកៈ ឆ្កួតព្រោះខ្មោចចូល; សុរុម្មត្តកៈ ឆ្កួតស្រា; អក្ខធុត្តុម្មត្តកៈ ឆ្កួតល្បែងស៊ីសង; អបាយមុខុម្មត្តកៈ ឆ្កួតអបាយមុខ; ឥត្ថុម្មត្តកៈ ឆ្កួតស្រី ។ល។