ឧបសម្បន្ន

សំ. បា.(គុ. ឬ ន.) (ឧបសម្បន្ន) ដែលបានឧបសម្បទាហើយ; សាមណេរដែលបានឧបសម្បទាហើយ (ភិក្ខុ) ; បើស្ត្រីជា ឧបសម្បន្នា (ភិក្ខុនី) ។ ព. ផ្ទ. អនុបសម្បន្ន; អនុបសម្បន្នា ។ ឧបសម្បន្នភាព (–បុ័ន-ន៉ៈ–) ភាពជាឧបសម្បន្ន (ភិក្ខុភាព ឬ ភិក្ខុភាវៈ) ។