សំ. បា. (
ន.) (អក្ស; អក្ខ “ស្នួល; ភ្លៅ (មានភ្លៅរទេះជាដើម) ” គ្រឿងប្រដាប់របស់ខ្មែរមួយប្រភេទ ធ្វើដោយឈើខ្លឹម មានកាំ, មានរបារ ខាងខ្នង មានសណ្ឋានមូលៗ ខាងពោះមានសណ្ឋានសំប៉ាតៗ រាយរង្វើលៗចុងទាំងពីរខាងបញ្ចុះភ្ជាប់នឹងចុងកាំ, មានភ្លៅ (អ័ក្ស) វិលបាន, មានជើងទ្រមាំ, មានដៃសម្រាប់កាន់រវៃឲ្យវិល; ជាប្រដាប់សម្រាប់ផាត់សូត្ររបស់ស្ត្រីខ្មែរ មានតាំងពីក្នុងបុរាណសម័យព្រេងនាយរហូតមក : ម្សិលមិញ ខ្ញុំផាត់សូត្របានមួយអ័ក្ស ។ ធ្លាប់សរសេរភ្លាត់ជា អាក់ មកយូរហើយ, គួរសរសេរ អ័ក្ស វិញ ទៀងទាត់តាមកំណើតពាក្យ ព្រោះ អ័ក្ស និង អាក់ គង់មានសំឡេងប៉ុនគ្នាទេ (
បារ. ក៏ថា AXE ដូចសំស្ក្រឹត អក្ស “ស្នួល; ភ្លៅ” នេះដែរ) ។
Chuon Nath
Noun
axis, axle, spindle; central / main / pivotal idea
