សំ. បា. (
ន.) (អាឝិរ្វិឞ < អាឝិស៑ “ចង្កូម” + វិឞ “ពិស”, ព្រោះមានអក្សរ វ នៅខាងចុងត្រូវផ្លាស់ ស៑ ជា រ៑ > អាឝិរ្វិឞ ឬប្រើជា អាឝីវិឞ ក៏មាន, អាឝី ថា “ចង្កូម” ដែរ; ខ្មែរផ្លាស់ ឝ ជា ស, វ ជា ព > អាសិរ្ពិស; អាសីវិស; ខ្មែរផ្លាស់ វ ជា ព > អាសីពិស “សត្វមានពិសត្រង់ចង្កូម”) ពស់មានពិស : ពស់វែកជាអាសិរ្ពិស (ប្រើជា អាសិរពិស ឬ អាសីរពិស ក៏មាន) ។ ពាក្យប្រៀបហៅអំពើធ្មប់ឬអាបថា អាសីរ្ពិស ដែរក៏បាន : មនុស្សចេះអាសីរ្ពិស ។
Chuon Nath