សំ.(
គុ.) (អា + ភាឞ ឬ ភាឞណ “ការនិយាយរកគ្នា, សន្ទនា”) ដែលចេញពាក្យស្រីអាសហួសហេតុដែលពុំត្រូវនិយាយ គឺដែលចេញថាដល់កេរ្ដិ៍ខ្មាស, ដែលជាពាក្យអាសគ្រាម, ដែលចេញដំណើរចំអាស-ចំអូង (ប្រើចំពោះតែវាចា) : សម្ដីអាសអាភាស, និយាយពាក្យអាសអាភាស (
ម. ព. អាភាស ផង) ។
Chuon Nath