បា. សំ.(
គុ.) (អាម្រេឌិត) ដែលផ្ទួនពីរដង, ដែលផ្ទួនៗ, ថែមៗ, ដែលថាដដែលៗ, ច្រំដែល (ប្រើចំពោះតែសម្ដី : ពាក្យថា ផ្សេងៗ, ទីទៃៗ, តូចៗ, ធំៗ, កុំៗ, ទេៗ ជាដើមជាសម្ដីអាមេណ្ឌិត) ។ ប្រើជា
ន. ក៏បាន “ពាក្យផ្ទួន” (ដូចគ្នា នឹង អាមេណ្ឌន) ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ
អ. ថ. –មេន-ឌិតៈ, ដូចជា អាមេណ្ឌិតពាក្យ ឬ–វាចា, –វាទ ពាក្យផ្ទួន, សម្ដីថែមៗ ដូចយ៉ាង ទៅៗ !, កុំៗ, បងៗ ជាដើម (ហៅ អនុលាប ក៏បាន) ។ អាមេណ្ឌិតលេខ ឬ អាមេណ្ឌិតសញ្ញា លេខផ្ទួនឬគ្រឿងសម្គាល់ពាក្យផ្ទួន ។ ខ្មែរប្រើជាឈ្មោះវណ្ណយុត្តមួយប្រភេទ មានសណ្ឋានខាងក្បាលឬខាងលើជាលេខ ២ ប៉ុន្តែខាងកន្ទុយឬខាងក្រោមទាញចុះ (ៗ) នេះ សម្រាប់សរសេររៀងពីខាងមុខពាក្យ ដែលត្រូវថា ផ្ទួន, ដូចជា ផ្សេងៗ, ទីទៃៗ, បងៗ, ប្អូនៗ ជាដើម, ប៉ុន្តែពាក្យ
បា. ដូចយ៉ាង អាបោ អាបោ ជាដើមកុំប្រើ អាបោៗ ត្រូវប្រើ អាបោ អាបោ តាមរូបដើម (ហៅ លេខទោ ក៏បាន ។
ម. ព. វណ្ណយុត្ត ទៀតផង) ។ អាមេណ្ឌិតវាទី អ្នកដែលច្រើនតែនិយាយផ្ទួនៗ, ដូចជា លោកៗ, អ្នកៗ, តាៗ, យាយៗ ជាដើម (បើស្ត្រីជា អាមេណ្ឌិតវាទិនី) ។ អាមេណ្ឌិតសព្ទ សព្ទផ្ទួនៗ, ដូចជា
បា. អាបោ អាបោ “ទឹកៗ”; ភិយ្យោ ភិយ្យោ,
សំ. ភូយស៑ ភូយស៑ “ច្រើនៗ (ច្រើនក្រៃលែង) ” ជាដើម; ខ្មែរដូចជា ផ្សេងៗ, ទីទៃៗ; ច្រើនៗ; តិចៗ; ដដែលៗ ជាដើម ។ល។
Chuon Nath
Adjective
to be doubled, reduplicated, repeated twice.