អសម្ភិន្ន

Adjective to be pure; to be united, compatible, kind to each other

សំ. បា.(កិ. ឬ គុ.) មិនបែក, មិនធ្លាយ; ដែលមិនបែកឬមិនធ្លាយ; ដែលមិនលាយច្រឡំ, មិនច្រឡំបល់, មិនច្របូកច្របល់; ដែលមិនឈ្លោះប្រកែកបែកបាក់គ្នា ។ ព. ផ្ទ. សម្ភិន្ន ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អៈស័ម-ភិន-នៈ, ដូចជា អសម្ភិន្នញាតិ ញាតិដែលមិនឈ្លោះប្រកែកបែកបាក់គ្នា; ញាតិពិត (ព. ផ្ទ. សម្ភិន្នញាតិ) ។ អសម្ភិន្នពង្ស ឬ–វង្ស វង្ស, ត្រកូល ដែលមិនលាយច្រឡំ, មិនច្របូកច្របល់, សុទ្ធ (ព. ផ្ទ. សម្ភិន្នពង្ស ឬ –វង្ស) ។ល។