អមិតាភៈ

សំ. បា. (ន.) (< អមិត “ដែលរាប់ពុំបាន, រាប់ពុំអស់, ច្រើនឥតគណនា” + អាភា “ពន្លឺ, រស្មី”) អ្នកដែលមានពន្លឺឬរស្មីរាប់ពុំបាន គឺមានពន្លឺឬរស្មីច្រើនឥតគណនា ។ ជានាមព្រះធ្យានិពុទ្ធដែលពួកពុទ្ធសាសនិកខាងមហាយានសន្មត : ព្រះអមិតាភៈ ទ្រង់ប្រតិស្ឋាននៅឯឋានសុខាវតី ។ មហាយានិកពួកខ្លះហៅ អមិតាយុស “ព្រះពុទ្ធមានព្រះជន្មរាប់ពុំអស់ គឺមានព្រះជន្មវែងឥតគណនា”; ហៅខ្លីត្រឹមតែ អមិតា; ពួកខ្លះហៅក្លាយជា អមិដា, ខ្លះហៅ អយីដា ។ល។ (មានសេចក្ដីពិស្តារនៅក្នុងគម្ពីរលទ្ធិមហាយាន, ខាងលទ្ធិហីនយានមិនមាននិយាយសោះឡើយ) ។