អព្យត្ត

បា. សំ.(គុ.) (អព្យត្ត; អវ្យក្ត) ដែលមិនឈ្លាស, មិនប៉ិន, មិនវាងវៃ : មនុស្សអព្យត្ត (បើស្ត្រីជា អព្យត្តា) ។ ព. ផ្ទ. ព្យត្ត ឬ ព្យ័ត្ត; ព្យត្តា ។ អព្យត្តជន ឬ –បុគ្គល អ្នកដែលមិនឈ្លាស ។ អព្យត្តភាព ភាពជាអ្នកមិនឈ្លាស ។ អព្យត្តវោហារ សម្ដីមិនឈ្លាស; អ្នកមិនឈ្លាសសម្ដី ។ល។