អប្បិច្ឆ

Verb to have little desire for something, be easily satisfied.

Noun person with little desire

បា.(គុ. ឬ ន.) (< អប្ប “តិច” + ឥច្ឆា “សេចក្ដីប្រាថ្នា” ) ដែលមានសេចក្ដីប្រាថ្នាតិច; អ្នកដែលមានសេចក្ដីប្រាថ្នាតិច (បុំ. ប្រើជា អប្បិច្ឆោ; ឥត្ថី. ឬ បុំ. ពហុ. ជា អប្បិច្ឆា ក៏បាន : បុរសអប្បិច្ឆោ, ស្ត្រី អប្បិច្ឆា; ពួកជនអប្បិច្ឆា) ។ អប្បិច្ឆតា ឬ អប្បិច្ឆភាព ភាពឬបែបបទនៃអ្នកដែលមានសេចក្ដីប្រាថ្នាតិច : ចិញ្ជឹមជីវិតដោយអប្បិច្ឆតា ឬ ដោយអប្បិច្ឆភាព ។ អប្បិច្ឆតាគុណ គុណនៃអប្បិច្ឆតា ។ អប្បិច្ឆបុគ្គល បុគ្គលមានសេចក្ដីប្រាថ្នាតិច ។ល។