បា. និង
សំ.(
គុ.) (អប្ប “តិច” + សន្ត “ស្ងប់; រម្ងាប់”; អល្ប + ឝាន្ត) ដែលមានសេចក្ដីស្ងប់តិច គឺដែលព្រួយចិត្ត, រសាប់រសល់ឬខ្វល់ចិត្ត ។ ខ្មែរប្រើជាបរិវារសព្ទផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ អផ្សុក ថា : អផ្សុកអប្ប-សាន្ត អផ្សុករសាប់រសល់, អផ្សុកខ្វល់ចិត្ត, អផ្សុកខ្លាំង (សរសេរក្លាយជា អប្សាន្ត តាមសូរសម្ដីនិយាយក៏មាន, ប្រើក្លាយមកទៀតជា អផ្សាន ក៏មាន, ត្រូវប្រើ អប្បសាន្ត ឬ អប្សាន្ត កុំប្រើ អផ្សាន ព្រោះក្លាយឃ្លាតឆ្ងាយពីពាក្យដើមណាស់) ។
Chuon Nath