សំ. បា. (
ន.) (អន្ទុ, អន្ទុក) កជើង; ទន្លីង; ច្រវាក់; ច្រួល; ខ្នោះ, គ្រឿងឃុំខាំង (សម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ តាមដោយកវីត្រូវការប្រើ)
ព. កា. ថា : ជនជាប់អន្ទុក រមែងមានមុខ ស្រពោនស្រពាប់ កើតទុក្ខព្រួយប្រាណ ឥតមានក្តីស្ងប់ ព្រោះតែទម្លាប់ ខុសចាកផ្លូវច្បាប់ ។ គឺខ្លួនប្រព្រឹត្ត អំពើទុច្ចរិត ប្រាជ្ញប្រាប់មិនស្ដាប់ ធ្វើតាមទំនើង ពុំស្គាល់រស់ស្លាប់ នរណាបង្គាប់ ខ្លួនធ្វើខ្លួនឯង ។
Chuon Nath
Noun
ankle