អធ្វ័ន

Noun path, way, road, street

សំ. បា. (ន.) (អធ្វន៑; អទ្ធា) ផ្លូវ, ដងផ្លូវ : កណ្តាលអធ្វ័ន ឬ –អធ្វា កណ្តាលផ្លូវ (ព. កា.) : ចុល្លធនុគ្គហ៍ ដើរស្រួលជាសុខ តាមដងអធ្វ័ន ហេតុតែបុព្វកម្ម តាមផ្តល់ឲ្យភ័ន្ត ប្រទះចោរប្លន់ កណ្តាលអធ្វា ។ល។ (រឿងចុល្លធនុគ្គហបណ្ឌិតត្រូវចោរសម្លាប់កណ្តាលផ្លូវ) ។