អថព្វ

បា. សំ. (ន.) (អថព្វ, អថព្វន ឬ អាថព្វន; អថវ៌ណ ឬ អាថវ៌ណ) ឈ្មោះព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ជាអ្នកផ្តើមបង្កើតលទ្ធិបូជាភ្លើងនិងអថព្វវេទ ។ ខ្មែរសម័យបុរាណច្រើនហៅក្លាយជា អថ័ន មកពីពាក្យសំស្ក្រឹត អាថវ៌ន៑ កាត់ វ៌ ចេញនៅត្រឹមតែ ន៑, ប្រើជាឈ្មោះមន្តអាគមពួកមួយសម្រាប់សូត្រសែកហៅឬបណ្តេញភូតបិសាចជាដើម និងពិធីបូជាបញ្ចុះគោលចារឹកសន្មតថាជាជយភូមិ : មន្តអថ៌ន, បញ្ចុះអថ័ន ។ អថព្វវេទ ឬ អថព៌វេទ (អៈថ័ប-ពៈវេត ឬ អៈថ័រ-ពៈ –; បា. ឬ សំ អថវ៌–, វ> ព) ឈ្មោះវេទទី ៤ និយាយអំពីមន្តវិជ្ជាសម្រាប់សូត្រសែកហៅឬបណ្តេញភូតបិសាចជាដើម (ម. ព. វេទ ផង) ។