Adjective
to be ill-timed, inopportune, unexpected, unseasonable, out of season.
Headley
សំ. បា. (
ន. ឬ
គុ.) កាលមិនគួរ, កាលខុសប្រក្រតី; ដែលខុសកាល, ដែលពុំជួកាល : វេលានេះជាអកាល ។ (
ព. កា.) : ជនទាំងអម្បាល គួរស្គាល់អកាល និងកាលវេលា ដែលគួរប្រព្រឹត្ត ឲ្យបានសមជា មានអ្នកប្រាជ្ញា ស្មារតីរឹងប៉ឹង ។
ព. ផ្ទ. កាល ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ
អ. ថ. អៈកា-ល៉ៈ, ដូចជា អកាលការី អ្នកទៅមកខុសកាល, អ្នកត្រាច់ខុសកាលវេលា (ស្ត្រីជា អកាលចារិនី) ។ អកាលចារី អ្នកទៅមកខុសកាល, អ្នកត្រាច់ខុសកាលវេលា (ស្ត្រីជា អកាលចារិនី) ។ អកាលជាតិ ឬ អកាលភូត អ្វីៗដែលកើតឬដែលមានខុសកាល (ឥត្ថី អកាលជាតា ឬ អកាលភូតា) ។ អកាលញ្ញុតា ភាវៈនៃអ្នកមិនស្គាល់កាល, ការមិនស្គាល់កាល ។ អកាលបុច្ឆា ការសួរខុសកាល ។ អកាលបុស្ប (–បុស) ផ្កាឈើខុសកាលឬខុសរដូវតាមទម្លាប់ ។ អកាលផល ផ្លែឈើខុសកាលឬខុសរដូវ ។ អកាលមរណៈ មរណៈក្នុងកាលមិនសមគួរ, សេចក្ដីស្លាប់មិនត្រូវតាមកាលធម្មតា គឺស្លាប់ដោយអំណាចឧបច្ឆេទកកម្មចូលមកផ្តាច់ផ្តិលជីវិត ។ អកាលមេឃ មេឃដែលបង្អុរភ្លៀងខុសកាល, ភ្លៀងពុំជួកាល ។ អកាលវាទី អ្នកនិយាយស្ដីខុសកាល គឺកាលដែលមិនគួរនិយាយស្ដីក៏និយាយស្ដីសេចក្ដីដែរ (ស្ត្រីជា អកាលវាទិនី) ។ អកាលសន្ទនា សន្ទនាខុសកាល, ការនិយាយប្រាស្រ័យខុសកាល ។ល។
Chuon Nath
