ហិមវ័ត

សំ. បា. (គុ.) (ហិមវត៑; ហិមវត្តុ > ហិមវន្ត) ដែលមានទឹកសន្សើម (ម. ព. ហិមៈ ផង) ។ ន. ភ្នំហិមពាន្ត : ភ្នំហិមវ័ត (ព. កា.) : ហិមវ័ត-ហិមវ័ន្ត-និងហេមវា មានន័យដូចគ្នាតែមួយបែប ជាវេវចនៈសម្រាប់អែប អែបនែបលែបខាយជាជើងកាព្យ ។ ជួនប្រើជាពាក្យ ហេមពាន្ត ឲ្យមានសម្ផស្សស្រស់មិនសាប កវីប្រើតាមលំអានកាព្យ កំណាព្យសម្បូរណ៍សម្តីប្រើ ។ នាមទេវតាជាបិតានៃនាងឧមា; ព្រោះហេតុនេះបានជានាងឧមាមាននាមផ្សេងទៀតថា ហេមវតី ឬ ហៃមវតី “ធីតា ឬ បុត្រីនៃហិមវ័ត” (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។