សោទរ

បា. សំ. (ន.) (< សហ “ជាមួយ, រួមជាមួយ” > ស + ឧទរ ឬ ឧទរិយ “ពោះ, ផ្ទៃ”; សោទរ ឬ សោទយ៌) បងប្រុសឬប្អូនប្រុសរួមឧទរមួយ, បងប្អូនប្រុសពោះមួយ (ប្រើជា សោទរៈ ឬ សោទរិយៈ ក៏បាន; បើបងឬប្អូនស្រីជា សោទរា ឬ សោទរិយា) ។