សុភរ

សំ. បា.(គុ.) ដែលងាយចិញ្ចឹម, ដែលគេស្រណុកចិញ្ចឹម ។ សុភរបុគ្គល បុគ្គលដែលគេស្រណុកចិញ្ចឹម, អ្នកមិនរើសអើង ។ សុភរបុត្ត ឬ–បុត្រ បុត្រដែលមាតាបិតាស្រណុកចិញ្ចឹម ។ សុភរភាព ឬ សុភរតា ភាពជាអ្នកងាយចិញ្ចឹម ។ល។