សរស្វ័ត

សំ. បា. (ន.) (សរស្វត៑ ឬ សរស្វតី; សរស្សតី) ឈ្មោះនទីមួយក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា (ហៅក្នុងសម័យពីដើម) ជាទីគោរពរាប់អានរបស់ពួកហិណ្ឌូព្រាហ្មណិក ។ នាមនាងទេវីជាជាយានៃព្រះព្រហ្ម (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។ ស្ត្រីប្រសើរ, នាងឆើតឆាយ ;... ។ ក្នុងសម័យពីដើម, កាលដែលខ្មែរកាន់សាសនាព្រាហ្មណ៍ពេញទី, ខ្មែរហៅ សរស្វតី ចំពោះត្រង់ជាយាព្រះព្រហ្មថា ព្រះនាងសរស្វតី ឬ សរស្វតីទេវី (ពួកព្រាហ្មណិកជឿថាសរស្វតីទេវីជាអ្នកបង្កើតវិជ្ជានិងភាសា) ។