សម្ភវេសី

បា. (ន.) (< សម្ភវ “ការកើត, កំណើត” + ឯសី “អ្នកស្វែងរក, អ្នករក”) អ្នករកដំណើរកើត គឺសត្វដែលនៅក្នុងគ័ភ៌ឬនៅក្នុងស្រោមស៊ុត បម្រុងនឹងសម្រាលឬញាស់តាមកាលកំណត់ (ចំពោះ ជលម្ពុជៈ និង អណ្ឌជៈ) ; សត្វដែលផ្តើមចាប់កំណើតក្នុងខណៈចិត្តទី ១ ឬដែលផ្តើមចាប់កំណើតឡើងដោយឥរិយាបថណា នៅមិនទាន់ផ្លាស់ឥរិយាបថនោះ (ចំពោះ សំសេទជៈ និង ឧបបាតិកៈ) ; សត្វដែលកំពុងស្វែងរកទីកើតតៗទៅទៀត (និយាយដោយរួបរួម) ; បើស្ត្រីជា សម្ភវេសិនី (តែមិនសូវប្រើ) ; ព. កា. សូមផ្សាយមេត្តាឆ្ពោះពួកសត្វ នៅក្នុងវាលវដ្ដភពទាំងបីទោះសត្វពួកសម្ភវេសី ឲ្យមានសេចក្ដីសុខក្សេមក្សាន្ត ។ ព. ផ្ទ. ភូត “សត្វដែលកើតស្រេចហើយ” ។