សម្ពល

សំ. បា. (ន.) (ឬប្រើជា សំវល ក៏មានខ្លះ) ស្បៀងសម្រាប់ដើរផ្លូវ, ស្បៀងលៀងជីវិតតាមផ្លូវឆ្ងាយ (ព. កា.) : ជូជកងងល់ លុះបានសម្ពល ដែលភរិយាក្មេង ចាត់ចែងឲ្យស្រេច សម្រេចចិត្តឯង ប្រថុយចេញស្វែង រកខ្ញុំប្រុសស្រី ។ ឲ្យមកបម្រើ ភរិយាសើវ៉ើ ជួជាតិអប្រីយ៍ ឲ្យតែគាប់ចិត្ត អាណិតមកប្តី ខុសត្រូវអ្វីៗ តាចាស់ឥតគិត ។ (កាព្យធៀបរឿងជូជក; ម. កណ្ឌជូជក) ។