សម្បា

(កិ. វិ.) (ឝម្បា “ពន្លឺឬរស្មីដែលមានភ្លាមបាត់ភ្លាម; ដែលមិនយូរ, ឆាប់បាត់”) ដែលឆាប់បាត់, ឆាប់រសាយ ។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះចម្ពោះតែជាមួយនឹងពាក្យ ខឹង ថា : ខឹងសម្បា ខឹងឆាប់រសាយ, ខឹងភ្លាមបាត់ភ្លាម, ខឹង បន្តិចបន្តួច ។