សព្ភិ

បា.(អា. និ.) (< សន្ត > ស + ហិ > ភិ) ដោយសប្បុរសទាំងឡាយ, ជាមួយនឹងពួកសប្បុរស (ព. ផ្ទ. អសព្ភិ) ។ ពាក្យសម្រាប់ប្រើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ, មានសេចក្ដីថា “របស់ពួកសប្បុរស”, ដូចជា សព្ភិកម្ម អំពើរបស់ពួកសប្បុរស ។ សព្ភិធម៌ ធម៌របស់ពួកអ្នកស្ងប់ ។ សព្ភិវាចា ឬ–វាទ សម្ដីរបស់ពួកសប្បុរស ។ សព្ភិវាទី អ្នកពោលពាក្យតាមលំអានធម៌របស់ពួកសប្បុរស (បើស្ត្រីជា សព្ភិវាទិនី) ។ល។ (ម. ព. សប្បុរិស ផង) ។