សង្ខតធម៌

បា. សំ. (ន.) (សង្ខតធម្ម; សំស្ក្ឫត + ធម៌) ធម៌ដែលបច្ច័យប្រជុំតាក់តែង, សង្ខារឬសង្ខារធម៌ : សាកលលោកជាសង្ខតធម៌ ។ ព. ផ្ទ. អសង្ខតធម៌ ។