ស. (
ន.) (េវេ់ន
អ. ថ. វ៉ែន់ “រង្វង់មូល; ប្រដាប់សម្រាប់ឆ្លុះស្រមោល; ពពិល; ...” + តា “ភ្នែក” > វេ់នតា) កែវស្នងភ្នែក គឺកែវសម្រាប់ពាក់ជាជំនួយភ្នែក ដែលស្រវាំងឲ្យភ្លឺច្បាស់ឬជាជំនួយឲ្យស្រួលភ្នែក : ភ្នែកស៊ីវ៉ែនតា ភ្នែកដែលទទួលពន្លឺវ៉ែនតា ។
រ. ស. ហៅ ស្នងព្រះនេត្រ ។ វ៉ែនតាស្រទំ វ៉ែនតាព័ណ៌មានពន្លឺស្រទំសម្រាប់ពាក់ឲ្យត្រជាក់ភ្នែក ។ ខ្មែរបុរាណហៅ ស្នងភ្នែក; សម្រាប់ភិក្ខុសង្ឃហៅ ស្នងនេត្រា;
រ. ស. ហៅ ស្នងព្រះនេត្រ (គួរធ្វើទម្លាប់ហៅតាមនេះ ឲ្យត្រូវនឹងខ្មែរក្នុងបុរាណសម័យវិញ ហៅយូរៗទៅគង់នឹងថ្នឹកមាត់ពុំខាន; ហៅជាបាលីថា ចក្ខុបត្ថម្ភក (ច័ក-ខុ-ប៉ាត់-ថ័ម-ភក់) “កែវជាជំនួយភ្នែក”) ។
Chuon Nath