វេបចិត្តិ

បា. សំ. (ន.) (វិប្រចិត្តិ) នាមរបស់អសុរម្នាក់ជាធំជាងអស់ពួកអសុរ, ច្រើនហៅ វេបចិត្តិអសុរិន្ទ (ម. ព. រាហុ ឬ រាហូ ផង) ។