វិស្សកម្ម

បា. សំ. (ន.) (វិឝ្វកម៌ន៑ < បា. វិស្ស, សំ. វិឝ្វ “ទាំងអស់, ទាំងមូល, សព្វគ្រប់, គ្រប់មុខ, គ្រប់យ៉ាង; ទួទៅ” + បា. កម្ម, សំ. កម៌ន៑ “អំពើ, កិច្ចការ”) អ្នកធ្វើកិច្ចការបានគ្រប់យ៉ាង ។ នាមទេវបុត្រអ្នកមានចំណេះខាងការជាងជាអ្នកសម្រេចកិច្ចការគ្រប់យ៉ាងថ្វាយព្រះឥន្ទ្រ : ព្រះវិស្សកម្ម ឬ ព្រះវិស្សកម្មទេវបុត្រ ។ ប្រើក្លាយជា វិស្សុកម្ម ក៏មាន, គួរលែងប្រើ (ម. ព. វិស្វករ និង ពិស្ណុការ ផង) ។