វិបស្ចិត

Noun a great scholar

សំ. បា. (ន.) (វិបឝ្ចិត៑; វិបស្សី) អ្នកឃើញវិសេស; បណ្ឌិត, កវី; អ្នកប្រាជ្ញធំ (ប្រើជា វិបស្សិ ក៏បាន; បើស្ត្រីជា វិបស្សិនី) ។