វិចិកិច្ឆា

បា. សំ. (ន.) (វិចិកិត្យា) សេចក្ដីសង្ស័យ, សេចក្ដីសន្ទិះ; ដំណើរមិនអស់ចិត្ត, ការមិនដាច់ស្រេច, មិនអស់មិនហើយក្នុងចិត្ត, ដំណើរមិនស្រឡះចិត្ត ។ វិចិកិច្ឆាសម្បយុត្ត (–ស័ម-ប៉ៈយុត) ចិត្តដែលប្រកបដោយវិចិកិច្ឆា ។