សំ. (
ន.) (វាសរ) ថ្ងៃ, វេលាថ្ងៃ ។ វាសរសង្គៈ (–សៈរ៉ៈសង់-គៈ) អរុណោទ័យ, វេលាព្រះអាទិត្យរៈ ។ វាសរសង្គាភិវាទ (
សំ. < វាសរសង្គ + អភិវាទ ) ការពោលពាក្យគំនាប់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងវេលាព្រឹក, ដូចជា : សុភស្តេប្រភាត ! ឬ—ប្រភាតកាល ! (សុភ័ស-ស្តេ–) “វេលាព្រឹកដ៏ល្អ (ចូរមាន) ដល់អ្នក !” ឬថា : អរុណសុវត្ថិ ! ឬ អរុណសួស្តី ! “សួស្តីក្នុងវេលាព្រឹក ! ” ជាដើម ។
Chuon Nath