វាទអាទិ៍

សំ. បា.(កិ.) (វាទ “ពាក្យ, ពាក្យពោល”; អាទិ ឬ អាទ្យ “ជាដើម, ខាងដើម”) ផ្ដើមនិយាយ ឬតាំងនិយាយមុនគេយកមុខ, យកអំណាច, យកប្រយោជន៍ : ខ្ញុំឥតវាទអាទិ៍យកអ្វីទេ (សរសេរជា វាទអាទិ ឬ–អាទ្យ ក៏បាន, សំដៅសេចក្ដីថា “ផ្តើមវាតយកមុខ, យកអំណាច, យកប្រយោជន៍” ) ។