វល័យ

សំ. បា. (ន.) (វលយ) កង; កងដៃឬកងជើង : វល័យមាស ។ (ព. កា.) : នាងនាដពាក់វល័យ មុខប៉ប្រៃចេញកែក្រាយ អ្នកមើលរាំទាំងឡាយ សឹងសប្បាយរីករាយក្រៃ ។