រោធន

Noun arresting; stopping; punishing

សំ. បា. (ន.) ការបិទ, បិទបាំង, រាំង, ខ្ទប់, ចុក, ភ្ជិត; ការឃុំខាំង, ដំណើរជាប់ទោស, ត្រូវទោស ។ សម្រាប់ប្រើជាបទសមាស : រោធនកម្ម អំពើឃុំខាំង, ការដាក់ទោស, ដាក់គុក ។ រោធនការណ៍ ហេតុឬដំណើរដែលជាប់ឃុំ, ដែលជាប់ទោស ។ រោធនដ្ឋាន ឬ–ស្ថាន ទីសម្រាប់ឃុំខាំង, គុក; កំពែង ។ រោធនទណ្ឌ (–ទ័ន) អាជ្ញាឃុំខាំង, ទោសគុក, –ច្រវាក់, –ខ្នោះ, –ឃ្នាង ។ល។