សំ. បា. (
ន.) (រាជវ្ឫក្ស, វ > ព, ឫ > រឹ = ព្រឹ; រាជរុក្ខ) ឈើដែលគេសន្មតឲ្យឈ្មោះថាស្ដេច (ស្ដេចឈើ) ឬឈើរបស់ស្ដេច; ឈើមានផ្កាល្អរុងរឿង ។ ខ្មែរហៅឈើមួយប្រភេទ ស្លឹកធំៗរាងជមស្រួច ផ្កាជាចង្កោមវែងៗ សម្បុរលឿងខ្ចី ផ្លែមូលវែងៗ, ច្រើនដុះនៅដីទួលឬលើក្បាលដំបូក (អ្នកស្រុកខ្លះហៅ រាជឆ្ពឹស
អ. ថ. រាច–) ។
Chuon Nath