មូគវត្ត

បា. សំ. (ន.) (< មូគ “គ, មនុស្សគ” + វត្ត “ការប្រព្រឹត្ត, កាន់”; មូក + វត៌) វត្តគ, ការប្រព្រឹត្តគ គឺការកាន់ត្រណមមិនស្ដី : ភិក្ខុមិនត្រូវកាន់មូគវត្តឡើយ, ភិក្ខុណាកាន់ ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិទុក្កដ (ព. វិ. ពុ.) ។